woensdag 5 november 2008

Wij - de nieuwe roman van Jeroen Olyslaegers


De zomer van 1976. Hoewel Europa kreunt onder een tropische hitte verplaatst iedereen zich van het noorden naar het zuiden. Georges, misnoegde cartoonist bij een kwaliteitskrant, trekt zich samen met zijn gezin en vrienden terug op een berg aan de Spaanse Costa Brava. Mensen plonsen in het zwembad, flirten met elkaar, drinken whisky-cola, en hebben het over vrijheid en zelfbeschikking in een land dat zelf nog maar net de dood van een dictator heeft meegemaakt. Georges voelt zich besmet door het ‘wij’-gevoel, door de gemeenschappelijke geschiedenis die erin besloten is en door de zelfbewuste slachtoffers die samen met hem een kring vormen. Ergens moet er toch een nooduitgang te vinden zijn?

Wij: een saga over de demonen die we delen, seks, gezin, alcohol, zwart geld en hier en daar een aangebrand verleden. Wij: wanneer vriendschap niets met vrienden te maken heeft. Wij: een met vaart en brille geschreven verhaal over een nederlaag. Wij: alle mogelijke netelige, eloquente en hartverscheurende schoonheid die een roman vandaag kan bieden.

Na de publicatie van drie prozaboeken heeft Jeroen Olyslaegers (1967) zich de laatste tien jaar bijna uitsluitend met het schrijven voor theater beziggehouden. Zijn stukken werden gespeeld door KVS, NTG, theater Artemis en het Toneelhuis, waar hij recentelijk ‘Wolfskers’ voor schreef, het fel bejubelde tweede deel van de Triptiek van de Macht van Guy Cassiers. Met regisseur Harry Kümel schreef hij het filmscenario Eendracht maakt macht of de kunst der voorzichtigheid, een film in ontwikkeling die de koningskwestie en de lotgevallen van de regering Pierlot tijdens WO II als onderwerp heeft.

3 opmerkingen:

jeroen olyslaegers zei

Op woensdag 25 april 11:22:06 schreef ik de eerste regel, op zondag 7 december 2008 12:45:O8 schreef ik de laatste regel.
WIJ is af.

veel groeten aan ieder die deze blog volgt!

x
jeroen

jeroen olyslaegers zei

woensdag 25 april 2007 moet dat zijn. mijn excuses!

peter van synghel zei

Op deze Spaansaandoende zonovergoten dag lees ik uw roman, 1/5 totnogtoe - in de verte bewerkt iemand zijn gras machinaal dus moet ik wel een pauze inlassen. Het is een goed leven als die man, al kan ik hem alleen bezig horen en niet zien een man is het zeker, straks zich niet langer druk hoeft te maken over zijn gras.

Hartelijke groeten
www.petervansynghel.web-log.nl